เศรษฐศาสตร์ ม สาม

อุปสงค์

ความหมายของอุปสงค์ เป็นความต้องการของผู้บริโภคที่จะซื้อสินค้าและบริการในราคาที่กำหนด

ปัจจัยทำให้เกิดอุปสงค์

1. ราคาของสินค้าและบริการ
2. รายได้ของผู้บริโภค
3. รสนิยมของผู้บริโภค
4. ราคาสินค้าอื่นที่เกี่ยวข้อง
5. ฤดูกาล

กฎอุปสงค์

ราคาสินค้าสูง   อุปสงค์ต่ำ

ราคาสินค้าต่ำ   อุปสงค์สูง

อุปทาน

เป็นความสามารถในการผลิตหรือเสนอขายสินค้าและบริการเพื่อสนองความต้อง การของผู้บริโภค

ปัจจัยที่ทำให้เกิดอุปทาน

1.กรรมวิธีในการผลิต

2. ราคาของปัจจัยการผลิต

3. การคาดคะเนของราคาสินค้า

4. ภาษีหรือเงินช่วยเหลือ

กฎอุปทาน

ราคาสินค้าสูง   อุปทานสูง

ราคาสินค้าต่ำ   อุปทานต่ำ

ถ้าอุปสงค์มากกว่าอุปทาน

เรียกว่าอุปสงค์ส่วนเกินหรืออุปทานส่วนขาด ราคาสินค้าจะสูง ทำให้เกิดภาวะขาดตลาด

ถ้าอุปทานมากกว่าอุปสงค์

เรียกว่าอุปทานส่วนเกินหรืออุปสงค์ส่วนขาด ราคาสินค้าจะต่ำ ทำให้เกิดภาวะขาดล้นตลาด คือของจะเหลือ

ภาวะดุลยภาพ คือ อุปสงค์เท่ากับอุปทาน

ค่าของเงิน คือ อำนาจซื้อของเงินแต่ละหน่วย เช่น ข้าวสาร 1 ถัง ราคา 50 บาท ค่าของเงิน 1 บาท = ข้าว 1/50 ถัง

เราสามารถดูมูลค่าของเงินจากดัชนีราคา ( Price Index ) หรือราคาสินค้าทั่วไปค่าของเงิน ดัชนีราคาสามารถดูว่าเกิดเงินเฟ้อได้หรือเปล่า

เงินเฟ้อ

ค่าของเงินต่ำ  ราคาสินค้าสูง

ประชาชนมีเงินในมือมาก

ต้นทุนการผลิตสูงขึ้น ราคาสินค้าสูงขึ้น ค่าครองชีพสูงขึ้น

คนได้เปรียบ   ลูกหนี้  นายธนาคาร พ่อค้า


ประเภทขออัตราเงินเฟ้อตามหลักวิชากการจะสามารถแบ่งอัตราเงินเฟ้อได้เป็น 3 ประเภท ได้แก่

เงินเฟ้ออย่างอ่อน (Mild Inflation) คือ ภาวะที่ระดับราคาของสินค้าเพิ่มขึ้นไม่เกิน 5% ต่อปี ซึ่งเงินเฟ้อระดับนี้ถือว่าเป็นผลดีต่อเศรษฐกิจของประเทศ และมักจะเกิดขึ้นกับในทุกประเทศ เพราะเป็นสภาวะปกติที่เป็นการกระตุ้นการบริโภค ที่ทำให้มีการขยายการผลิตที่มากขึ้น มีการเพิ่มการจ้างงาน รวมทั้งมีการกระตุ้นเศรษฐกิจให้ขยายตัว และทำให้รายได้ของประชาชาติเพิ่มขึ้น

เงินเฟ้อปานกลาง (Moderate Inflation) คือ ภาวะที่ระดับราคาของสินค้าเพิ่มขึ้นเกิน 5% แต่ไม่สามารถเกิน 20% ต่อปี เงินเฟ้อระดับนี้จะทำให้ประชาชนเดือดร้อน เพราะผู้บริโภคจะไม่เชื่อมั่นในสภาวะเศรษฐกิจ ที่ทำให้เกิดการกักตุนสินค้า แรงงานเรียกร้องขอขึ้นค่าจ้าง จนนำไปสู่สภาวะเงินเฟ้ออย่างรุนแรงในที่สุด  รัฐบาลต้องเเก้ปัญหาด้วยการพิมพ์พันธบัตรรัฐบบาล


เงินเฟ้อรุนแรง (Hyper Inflation) คือ ภาวะที่ระดับราคาของสินค้าเพิ่มขึ้นเกิน 20% อาจจะมากถึง 100% ต่อปีเลยก็ว่าได้ แต่ส่วนใหญ่มักจะเกิดขึ้นในสภาวะสงคราม ซึ่งเงินเฟ้อในระดับนี้จะทำให้เศรษฐกิจหยุดชะงัก ประชาชนไม่มีความเชื่อมั่นในการถือเงิน และหันไปถือทรัพย์สินในรูปแบบอื่นแทน เช่น ทองคำ หรือสิ่งของที่จับต้องได้แต่มีมูลค่า

เงินฝืด

ค่าของเงินสูง  ราคาสินค้าต่ำ

ประชาชนมีเงินในมือน้อย

จะคู่กับ

 เศรษฐกิจตกต่ำ  คนว่างงาน

บุคคลที่ได้ประโยชน์   เจ้าหนี้          ผู้มีรายได้ประจำ

การว่างงาน

ตามปกติในตลาดแรงงาน

ซึ่งไม่ก่อให้เกิดปัญหาเศรษฐกิจขั้นรุนแรง

การว่างงานเนื่องจากโครงสร้าง

เกิดจากโครงสร้างเศรษฐกิจไม่เหมาะสม แรงงานจึงปรับตัวให้ทันต่อการเปลี่ยนแปลงไม่ได้ เช่นมีการใช้เทคโนโลยีในการผลิตอันนี้สำคัญมากๆ

หลักการสหกรณ์ที่สำคัญที่สอดคล้องกับประชาธิปไตยคือหนึ่งคนหนึ่งเสียงและมีการเลือกตั้งทุกปี

การแทรกแซงราคา  

การกำหนดราคาขั้นต่ำ

-ทำเพื่อช่วยเหลือผู้ผลิต / ผู้ขาย

-รับซื้อผลผลิตส่วนเกิน

-ทำให้เกิดอุปทานส่วนเกิน

การกำหนดราคาขั้นสูง

-เนื่องจากสินค้าและบริการที่จำเป็นมีราคาสูงเกินไป ทำให้มีปัญหา ตลาดมืด  แก้ไขโดย

-ทำเพื่อช่วยเหลือผู้บริโภค / ผู้ซื้อ

-มีผล  ทำให้เกิดอุปสงค์ส่วนเกิน

ภาษีตอนนี้ที่กำลังดังมากๆเลยที่มีทั้งคนเห็นด้วยเเละไม่เห้นด้วยกันมาก คือภาษีสรรพสามิต ที่เก็บจากสินค้าบริการเเละฟุ่มเฟื่อย มีคนเรียกิีกชื่อหนึ่งว่าภาษีบาปเพราะเก็บจากเหล้า เบบียร์ ไวน์ด้วย

การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ

เขตการค้าเสรี 

ยกเลิกการเก็บภาษีและข้อจำกัดทางการค้า

สหภาพศุลกากร

กำหนดภาษีศุลกากรเท่ากันกับประเทศนอกกลุ่ม   คือการเก็บภาษีนอกกลุ่มสมาชิกต้องวางหรือกำหนดอัตรากันในระหว่างกลุ่มว่า ว่าจะเก็บภาษีประเทศนี้กี่เปอร์เซ็นต์ดี

ตลาดร่วม

เคลื่อนย้ายปัจจัยการผลิตได้อย่างเสรี

สหภาพเศรษฐกิจ

ตลาดร่วมบวกกับประกาศนโยบายเศรษฐกิจร่วมกัน  เช่นมีสกุลเงินร่วมกัน

สหภาพเหนือชาติ 

มีรัฐบาลกลางร่วมกัน

ความร่วมมือทางเศรษฐกิจเอเชีย-แปซิฟิก - APEC

จุดประสงค์ มุ่งเน้นความเจริญเติบโตและการพัฒนาที่ยั่งยืนของภูมิภาค และผลักดันให้การเจรจาการค้าหลายฝ่าย รอบอุรุกวัย ประสบผลสำเร็จ ขณะเดียวกัน เอเปคก็ต้องการถ่วงดุลอำนาจทางเศรษฐกิจของกลุ่มเศรษฐกิจต่าง ๆ โดยเฉพาะกลุ่มสหภาพยุโรป 

สหภาพยุโรป   EU

มีการใช้เงินสกุลเงินเดียวกันคือสกุลเงินยูโรเป็นการร่วมกลุ่มทางเศรษฐกิจขนาดใหญ่ กลุ่มนี้ก็มีบบทบาทสำคัญกับการส่งออกสินค้าเพื่อไปขายยังประเทศในกลุ่มสมาชิก EU  ซึ่งนักเรียนอาจเคยได้ยินข่าวที่เขาจะคว่ำบาตรไทยซึ่งไม่เป็นความจริงก็ตามเเต่ถ้าเกิดการคว่ำบาตรจริงๆเราคงกระทบมากๆเลย

พระพุทธ ม สาม

ทศพิธราชธรรม" มี 10 ประการคือ

1. ทาน คือการให้ หมายถึงการสละทรัพย์ สิ่งของ เพื่อช่วยเหลือคนที่ด้อยและอ่อนแอกว่า

2. ศีล คือการตั้งอยู่ในศีล หมายถึง มีความประพฤติดีงาม เป็นตัวอย่างที่ดีแก่คนทั่วไป

3. ปริจาคะ คือบริจาค หมายถึงการเสียสละความสุขสำราญของตนเพื่อประโยชน์สุขของหมู่คณะ

4. อาชชวะ คือความซื่อตรง หมายถึง มีความซื่อสัตย์สุจริต มีความจริงใจ ไม่กลับกลอก

5. มัททวะ คือความอ่อนโยน หมายถึง มีกิริยาสุภาพ มีสัมมาคารวะ วาจาอ่อนหวาน มีความนุ่มนวล ไม่เย่อหยิ่ง ไม่หยาบคาย

6. ตบะ คือความเพียร หมายถึง การเพียรพยายามไม่ให้ความมัวเมาเข้าครอบงำจิตใจ ไม่ลุ่มหลงกับอบายมุขและสิ่งชั่วร้าย ไม่หมกมุ่นกับความสุขสำราญ

7. อักโกธะ คือความไม่โกรธ หมายถึง มีจิตใจมั่นคง มีความสุขุม เยือกเย็น อดกลั้น ไม่แสดงความโกรธหรือความไม่พอใจให้ปรากฏ

8. อวิหิงสา คือความไม่เบียดเบียน หมายถึง ไม่กดขี่ข่มเหง กลั่นแกล้งรังแกคนอื่น ไม่หลงในอำนาจ ทำอันตรายต่อร่างกายและทรัพย์สินผู้อื่นตามอำเภอใจ

9. ขันติ คือความอดทน หมายถึงการอดทนต่อสิ่งทั้งปวง สามารถอดทนต่องานหนัก ความยากลำบาก ทั้งอดทน อดกลั้นต่อคำติฉินนินทา

10. อวิโรธนะ คือความเที่ยงธรรม หมายถึงไม่ประพฤติผิด ประพฤติปฏิบัติตนอยู่ในความดีงาม ไม่หวั่นไหวในเรื่องดีเรื่องร้าย

อริยวัฑฒิ 5

อารวัฒิ 5 หมายถึง หลักปฏิบัติที่นำไปสู่ความเจริญงอกงาม หรือความเป็นอารยชน หรือความเป็นคนดีในอุดมคติ ซึ่งจะต้องประกอบด้วยคุณสมบัติ 5 ประการ ดังนี้

ศรัทธา (งอกงามด้วยศรัทธา) หมายถึง มีความเชื่อในสิ่งที่ควรเชื่อ เชื่อด้วยปัญญาและเหตุผล
ศีล (งอกงามด้วยศีล) หมายถึง รักษากายและวาจาให้เรียบร้อยเป็นปกติ ในทางปฏิบัติคือการรักษาศีล 5 หรือ ศีล 8 ของชาวพุทธทั่วไป
สุตะ (งอกงามด้วยสุตะ) หมายถึงความรู้ที่ได้ยินได้ฟัง หรือการศึกษาหาความรู้ด้วยการฟังซึ่งรวมถึงการอ่านหนังสือและใช้สื่อเทคโนโลยีต่าง ๆ ในการแสดงหาความรู้
จาคะ (งอกงามด้วยจาคะ) หมายถึง รู้จักเสียสละ แบ่งปันสิ่งของให้แก่ผู้อื่น
ปัญญา (งอกงามด้วยปัญญา) หมายถึง มีความรู้อย่างกว้างขวาง รู้ชัดเจน และรู้จริง เป็นความรู้ทั้งในวิชาชีพ วิชาสามัญ หรือรู้เท่าทันโลก

ชาดกเรื่องราวที่เล่าถึงอดีตของพระพุทธเจ้า ได้แก่
– นันทิวิสาลชาดก พระพุทธเจ้าเล่าชาดกเรื่องนี้เพราะ เกิดจากพูดเสียดแทงให้เจ็บใจของพระภิกษุฉัพพัคคีย์ ข้อคิดคือ คนที่พูดหยาบย่อมทำให้ตนเองเดือดร้อน คนที่พูดจาอ่อนหวานย่อมยังประโยชน์ให้สำเร็จ หรือพูดดีเป็นศรีเเก่ปาก

– สุวัณณหังสชาดก ข้อคิดคือ บุคคลควรพอใจในสิ่งที่ตนมี ยินดีในสิ่งที่ตนได้ บุคคลไม่ควรโลภเกินประมาณ เพราะโลภมากมักลาภหาย

พุทธสาวก หมายถึง พุทธบริษัท ๔ ที่เป็นพระภิกษุและอุบาสกที่เป็นพระอริยบุคคลฝ่ายชายรุ่นทันเห็นพระพุทธเจ้าตามที่ปรากฏในพระไตรปิฎกและอรรถกถา
พุทธสาวกทางพุทธศาสนา ได้แก่                
– พระอัญญาโกณฑัญญะเป็นผู้ที่มีความเชื่อมั่น เป็นผู้ที่สันโดษและชอบอยู่ในที่สงัด เป็นผู้มีประสบการณ์มากในชีวิต

พุทธสาวก

– พระเจ้าปเสนทิโกศล เป็นผู้ที่ใฝ่เรียนใฝ่รู้ เป็นผู้ที่หนักแน่นในเหตุผล เป็นผู้ไม่ถือตน มีศรัทธาในพระรัตนตรัยอย่างมั่นคง



พุทธสาวิกา  หมายถึง พุทธบริษัท ๔ ที่เป็นภิกษุณีและอุบาสิกาที่เป็นพระอริยบุคคลฝ่ายหญิงรุ่นทันเห็นพระพุทธเจ้าตามที่ปรากฏในพระไตรปิฎกและอรรถกถา ได้แก่                
– พระมหาปชาบดีโคตรมีเถรี แม้ว่าพระพุทธเจ้าไม่ทรงอนุญาตให้สตรีบวชเป็นภิกษุณีก็ยังไม่ย่อท้อ จนในที่สุดก็ได้บวชเป็นภิกษุณี ความตั้งใจปฏิบัติธรรมจนสำเร็จมรรคผลเป็นพระอรหันต์ มีประสบการณ์ในชีวิตมาก

พุทธสาวิกา

– พระเขมาเถรี เป็นผู้มีเหตุผล เข้าใจพระธรรมเทศนาของพระพุทธศาสนาได้อย่างรวดเร็ว ได้รับการยกย่องจากพระพุทธเจ้าว่า เป็นภิกษุณีที่เลิศในทางปัญญา



ชาวพุทธตัวอย่าง คือ บุคคลรุ่นหลังที่เกิดไม่ทันได้เห็นพระพุทธเจ้า แต่ท่านเหล่านั้นใช้ชีวิตเป็นแบบอย่างของการปฏิบัติหน้าที่ชาวพุทธได้เป็นอย่างดี ได้แก่                
– หม่อมเจ้าหญิงพูนพิศมัย ดิศกุล  ทรงมีความรอบรู้ในหลายด้าน เป็นผู้ที่เอาใจใส่และเลื่อมใสศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง



– ศาสตราจารย์สัญญา ธรรมศักดิ์  ท่านได้ศึกษาเล่าเรียนจนมีผลการเรียนเป็นที่น่าพอใจเป็นอย่างมาก เป็นผู้ที่ทรงคุณธรรม มีความคิดริเริ่มสร้างสรรค์

ภารกิจหลักซึ่งเป็นเป้าหมายสูงสุดขององค์การพุทธศาสนิกสัมพันธ์แห่งโลกคือการเผยแผ่หลักธรรมและปกป้องพระพุทธศาสนา

ศาสนพิธีที่สำคัญจะเริ่มต้นโดยจุดธูปเทียนบูชาพระรัตนตรัยหลังจากนั้นพระสงฆ์จะอารธนาศีลเเละปิดท้ายด้วยการกรวดน้ำเสมอ

วันสำคัญทางพระพุทธศาสนา
ประวัติวันสำคัญทางพระพุทธศาสนาในประเทศไทย
วันมาฆบูชา เป็นวันคล้ายวันพระพุทธเจ้าประชุมสาวกครั้งแรก ซึ่งมีเหตุการณ์สำคัญ ได้แก่
– เป็นวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๓
– มีพระสงฆ์สาวกเข้าประชุมโดยไม่ได้นัดหมาย ๑,๒๕๐ รูป
– พระสงฆ์สาวกล้วนเป็นพระอรหันต์
– เป็นพระสงฆ์ที่พระพุทธเจ้าอุปสมบทให้โดยตรง
วันวิสาขบูชา เป็นวันที่พระพุทธเจ้าประสูติ ตรัสรู้ และปรินิพพาน แต่เกิดต่างปีกันในช่วงเวลา ๘๐ ปีเเละเป็นวันสำคัญของโลกจากองค์กรสหประชาชาติ
วันอัฏฐมีบูชา เป็นวันคล้ายวันถวายพระเพลิงพระพุทธสรีระ

วันธรรมสวนะ คือ วันพระ ในเดือนหนึ่ง มี ๔ วัน คือ วันขึ้น ๘ ค่ำ วันขึ้น ๑๕ ค่ำ วันแรม ๘ ค่ำ และวันแรม ๑๕ ค่ำ หรือวันแรม ๑๔ ค่ำ สมัยพุทธกาลเรียกวันนี้ว่า วันอุโบสถ
เทศกาลเข้าพรรษา  เป็นวันที่พระสงฆ์ประจำวัดเป็นเวลา ๓ เดือนตั้งแต่วันแรม ๑ ค่ำเดือน ๘ ถึงวันขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๑๑ เป็นช่วงหน้าฝน เพราะสมัยพุทธกาล มีพระสงฆ์เดินทางหน้าฝนเหยียบต้นข้าวและสัตว์เล็กในพื้นที่ของชาวบ้าน เสียหาย
เทศกาลออกพรรษา  เป็นวันที่พระสงฆ์จำพรรษาครบ ๓ เดือน มีการทำพิธีปวารณาส่วนพุทธศาสนิกชนจะทำบุญรักษาศีล มีประเพณีการตักบาตรเทโวในวันเทโวโรหณะ  เป็นวันที่พระพุทธเจ้าเสด็จกลับจากเทวโลกหลังขึ้นไปโปรดพระมารดาที่สวรรค์ชั้นดาวดึงส์ พุทธศาสนิกชนชาวไทยกำหนดให้มีการตักบาตรครั้งใหญ่ในวันนี้
การปฏิบัติตนในการฟังพระธรรมเทศนา ควรทำให้ถูกต้องตามขั้นตอน
การปฏิบัติตนเกี่ยวกับการแต่งกายไปประกอบศาสนพิธีที่วัด ให้ยึดหลักความสุภาพเรียบร้อย และสะอาด

อเมริกาใต้ ม สาม

เนื้อหาสรุปทวีปอเมริกาใต้

https://www.thinglink.com/scene/1367594828946210818

ที่ตั้งและอาณาเขตติดต่อ

 ทวีปอเมริกาใต้มีพื้นที่ส่วนใหญ่อยู่ในซีกโลกใต้ มีพื้นที่ส่วนน้อยทางหนือ อยู่ในซีกโลกเหนือ

 ทวีปอเมริกาใต้มีอาณาเขตทางทิศเหนือติดกับทวีปอเมริกาเหนือ ทะเลแคริเบียน 

ทิศตะวันออก ติดกับ มหาสมุทรแอตแลนติก 

ทิศตะวันตกติดกับมหาสมุทรแปซิฟิก 

ทิศใต้ติดกับช่องแคบเดรค เป็นทางน้ำที่คั่นระหว่างทวีปอเมริกาใต้กับ ทวีปแอนตาร์กติกาเเละยังมีช่องเเคบมาเจลลันที่ตั้งชื่อตามนักเดินทางชาวโปรตุเกสเเต่เดินเรือให้สเปน

                                                เฟอร์ดินานด์ มาเจลลัน

 เกาะใหญ่ทางใต้สุด คือ เกาะติแอร์ราเดลฟูเอโก มีช่องแคบแมกเจลแลน กั้นออกจากแผ่นดินใหญ่

 เกาะทางตะวันออกเฉียงใต้ มีความสำคัญทางยุทธศาสตร์ อยู่ในความปกครองของอังกฤษ คือ เกาะฟอล์กแลนด์ที่มีเมืองหลวงคือ สเเตนลีย์ เป็นเกาะที่มีความสำคัญเพราะอาเจนติน่ากัอังกฤษเคยทำสงครามกันเพราะเกาะนี้มาเเล้ว

 ทวีปอเมริกาใต้มีขนาดใหญ่เป็นอันดับที่ 4 รองมาจากทวีปเอเชีย แอฟริกา อเมริกาเหนือ

ลักษณะภูมิประเทศ

  มีเทือกเขาที่มีความยาวที่สุดในโลกทางตะวันตกยาวตั้งแต่เหนือจรดใต้ วางตัวขนาดกับมหาสมุทรเเปซิกฟิกถือเป็นเทือกเขาที่ยาวที่สุดในโลก คือ เทือกเขาแอนดีส เป็นต้นกำเนิดของแม่น้ำโอริโนโก และแม่น้ำแอมะซอน

เขตเทือกเขาแอนดีส จะมีที่ราบสูงโบลิเวียตั้งอยู่ ถือเป็นที่ราบสูงจากระดับน้ำทะเลเป็นอันดับ 2 รองมาจาก ที่ราบสูงทิเบตในทวีปเอเชียเเละเป็นเทือกเขาหินใหม่ทำให้เเผ่นดินไหวบ่อยเเละที่สำคัญยังมียอดเขาที่สูงที่สุดคือยอดเขาอะคองคากัวหรืออะคองกากวา

เขตเทือกเขาแอนดีส จะมีทะเลสาบที่อยู่สูงที่สุดในโลกตั้งอยู่ คือ  ทะเลสาบติติกากา

 เขตที่ราบลุ่มแม่น้ำที่สำคัญ เรียงจากเหนือลงไปทางใต้ ได้แก่ 1. ที่ราบลุ่มแม่น้ำโอริโนโก 2. ที่ราบลุ่มแม่น้ำแอมะซอน 3. ที่ราบลุ่มแม่น้ำปารานา ปารากวัย  อุรุกวัย

 เขตที่ราบลุ่มแม่น้ำที่กว้างใหญ่ที่สุดในโลก คือ ที่ราบลุ่มแม่น้ำแอมะซอน แต่ใช้ประโยชน์ทางเกษตรกรรมได้น้อย เพราะพื้นที่เป็นเขตป่าดิบชื้นขนาดใหญ่ที่สุดในโลก คือ ป่าเซลวาส ทำให้มีประชากรอาศัยอยู่เบาบาง แม่น้ำแอมะซอนถือเป็นแม่น้ำที่มีความยาวเป็นอันดับ 2 ของโลก และได้ชื่อว่าเป็นราชาแห่งแม่น้ำ

เพราะมีน้ำไหลลงสู่มหาสมุทรมากที่สุดในโลก โดยไหลลงสู่มหาสมุทร แอตแลนติกในเขตประเทศบราซิล

 ที่ราบลุ่มแม่น้ำปารานา ปารากวัย  อุรุกวัย  ไหลผ่านประเทศปารากวัย  อุรุกวัยและ อาร์เจนตินา

 บริเวณที่แม่น้ำ 3 สายไหลมาบรรจบกัน  มีลักษณะเป็นอ่าวใหญ่ เรียกว่า  ริโอเดลาพลาตา

 เขตที่ราบสูงเรียงจากเหนือลงไปใต้ ได้แก่ 1. ที่ราบสูงกิอานา มีน้ำตกเเองเจลที่นี่นะ 2. ที่ราบสูงบราซิล 3. ที่ราบสูงมาโตกรอสโซ 4.  ที่ราบสูงปาตาโกเนีย

 เขตทุ่งหญ้าของทวีปอเมริกาใต้เรียงจากเหนือไปใต้แบ่งเป็น  

-    ทุ่งหญ้าเขตร้อน ได้แก่ 1.  ทุ่งหญ้ายาโนสหรือยาโนในเวเนซุเอล่า 2. ทุ่งหญ้าแกมโปส 3. ทุ่งหญ้ากรันชาโก      

-   ทุ่งหญ้าเขตอบอุ่น ได้แก่ 1. ทุ่งหญ้าปามปัส

ประเทศซิลีมีทะเลทรายอะตากาม่าที่เเห้งเเล้งมากเเละประเทศซิลียังมีภูมิประเทศเเบฟยอร์ด ซึ่งตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงใต้เเละทางตอนใต้ของทวีป

ลักษณะภูมิอากาศ

 ทวีปอเมริกาใต้มีพื้นที่ส่วนใหญ่อยู่ในเขตละติจูดต่ำ ทำให้พื้นที่ส่วนใหญ่อยู่ในเขตอากาศร้อน โดยมีประเทศที่มีเส้นศูนย์สูตรลากผ่านคือ บราซิล โคลัมเบียเเละเอกวาดอร์

พื้นที่ทางตอนในอากาศแห้งแล้ง เป็นเขตทุ่งหญ้าและทะเลทราบ เพราะมีเทือกเขาแอนดีสกั้นทิศทางลมทางตะวันตก และที่ราบสูงบราซิลทางตะวันออกและที่ราบสูงกิอานาทางตอนเหนือประเทศที่มีพื้นที่อยู่ในเขตละติจูดกลางอากาศอบอุ่น อยู่ทางใต้ของทวีป มี 3 ประเทศได้แก่ 1. อาร์เจนตินา 2. ชิลี 3. อุรุกวัย

 เมืองสำคัญที่ตั้งอยู่บนภูเขาสูง ได้แก่ 1. เมืองโบโกตา (โคลัมเบีย) 2. เมืองกิโต  (เอกวาอาร์) 3. เมืองลาปาซ (โบลิเวีย)

กระแสน้ำที่ไหลผ่านทวีปอเมริกาใต้

ด้านตะวันตก ได้แก่ 1. กระแสน้ำเย็นเปรู ไหลผ่านประเทศชิลี  เปรู ทำให้บริเวณนี้อากาศไม่ร้อนจัด

ด้านตะวันออก ได้แก่ 1. กระแสน้ำเย็นฟอล์กแลนด์ 2.  กระแสน้ำอุ่นบราซิล  ไหลมาบรรจบกัน เรียกว่า กระแสน้ำอุ่นแอตแลนติกใต้

 เขตอากาศของทวีปอเมริกาใต้ ที่สำคัญนะ  

ทุ่งหญ้ากึ่งทะเลทราย   เเถวๆทะเลทรายอาตากาม่า 

อบอุ่นชื้น  มีป่าไม้เเบบผลัดใบ พบมากที่อาเจนติน่า

เมดิเตอร์เรเนียนพบที่ซิลี มีฝนตกในฤดูหนาว ปลูกพืชตระกูลส้มได้ผลดี ซิลีเลยปลูกองุ่นผลิตไวน์ดังด้วยนะ

ลักษณะทางเศรษฐกิจ

 การเพาะปลูก กาแฟ ประเทศที่ผลิตได้อันดับ 1 ของโลก คือ ประเทศบราซิล อันดับ 2  คือ โคลัมเบีย

  โกโก้  ได้จากเมล็กกาเกา ใช้ทำช๊อคโกแลต เครื่องดื่ม ขนมหวาน ประเทศที่ผลิตได้มาก คือ บราซิล และ เอกวาดอร์  อ้อยปลูกมากที่ประเทศบราซิล ,  กล้วยปลูกมากที่ประเทศเอกวาดอร์

การเลี้ยงสัตว์ โคเนื้อเลี้ยงได้ดีในเขตทุ่งหญ้าปามปัส เขตประเทศอาร์เจนตินา อุรุกวัย บราซิล

 การทำป่าไม้ แหล่งป่าไม้สำตัญของทวีป คือป่าเซลวาส แต่ยังนำมาใช้น้อยเพราะการคมนาคมไม่สะดวก ประเทศที่มีผลผลิตจากป่าไม้ที่สำคัญ ได้แก่ บราซิล  โคลัมเบีย  และเปรู

   ยางพารา มีต้นกำเนิดจาก ทวีปอเมริกาใต้

การประมง ประเทศที่จับปลาได้มากอันดับ 3 ของโลก คือ ประเทศเปรู อันดับ 4 ของโลก คือ ประเทศชิลี

       อยู่ทางทิศตะวันตกด้านมหาสมุทรแปซิฟิก เพราะบริเวณนี้มีกระแสน้ำเย็นเปรู ไหลมาเจอกับ

       กระแสน้ำอุ่นใต้ศูนย์สูตร

    การทำเหมืองแร่ -  แร่ทองแดง ประเทศที่ผลิตแร่ทองแดงได้อันดับ 1 ของโลก คือ ประเทศชิลี 

(แคว้นชูคีคามาตา)

-          แร่เหล็ก  ประเทศที่ผลิตได้มากอันดับ 2 ของโลก คือ ประเทศบราซิล

-          แร่ดีบุก  ประเทศที่ผลิตดีบุกได้อันดับ 2 ของโลก คือ ประเทศโบลิเวีย  รองมาจาก มาเลเซีย

-          น้ำมันปิโตเลียม  บริเวณที่มีมากที่สุดของทวีปคือ  ทะเลสาบมาราไคโบ ประเทศเวเนซุเอลา

     การอุตสาหกรรม   ทวีปอเมริกาใต้ยังมีอุตสาหกรรมล้าหลังกว่าอเมริกาเหนือ  ประเทศที่ อุตสาหกรรมเจริญ ที่สุดในทวีปคือ ประเทศบราซิล รองคือ ประเทศเวเนซุเอลา  (สินค้าออกสำคัญคือ น้ำมัน )   ทำให้ทั้ง 2 ประเทศนี้ ได้เปรียบดุลการค้ากับต่างประเทศ นอกนั้นเสียดุลการค้าตลอด           ประเทศส่วนใหญ่ของทวีปอเมริกาใต้จัดอยู่ในกลุ่มประเทศกำลังพัฒนา เพราะขาดความมั่นคงทางการเมืองและเศรษฐกิจ

ลักษณะสังคมวัฒนธรรม 

     

 ประเทศในยุโรปที่เข้าในอเมริกาใต้ประเทศแรกคือ สเปน  เพราะมีคำเล่าลือว่า ทวีปอเมริกาใต้มี  ทองคำจำนวนมาก จึงเข้ามาจับจองที่ดิน แต่งงานกับคนพื้นเมือง จำนวนมาก

 ประเทศในทวีปอเมริกาใต้ส่วนใหญ่ตกเป็นเมืองขึ้นของสเปน  ยกเว้น  ประเทศบราซิล  ที่ตกเป็นเมืองขึ้นของประเทศโปรตุเกส

ประชากรส่วนใหญ่ เป็นกลุ่มเลือดผสมระหว่างผิวขาว กับอินเดียนแดง  ที่เรียกว่า “เมสติโซ”

 ภาษาราชการ ส่วนใหญ่ใช้ภาษาสเปน  ยกเว้น ประเทศบราซิล ใช้ภาษาโปรตุเกส

 ศาสนา  ประชากรร้อยละ 90  นับถือศาสนาคริสต์ นิกายโรมันคาทอลิก  ตามแบบของประเทศ

สเปน และโปรตุเกส

 มีประชากรเบาบางเพราะลักษณะภูมิประเทศไม่เอื้ออำนวย เช่น เทือกเขาแอนดีส

 ลุ่มแม่น้ำแอมะซอน   ที่ราบสูงที่แห้งแล้งเเต่จะมีประชากรหนาเเน่นบริเวณชายฝั่งเเปซิกฟิก

  งานประเพณีที่สำคัญ คือ งานคาร์นิวัล ในประเทศบราซิลเป็นงานฉลองทางศาสนาที่ยิ่งใหญ่

ปัญหาสิ่งแวดล้อมสำคัญในทวีปนี้ คือ ปัญหาชุมชนแออัดเกิดจากประชากรที่อพยพเข้าไปทำงานในเมืองซึ่งทำให้เกิดมลภาวะต่างๆ ตามมา  ส่วนในชนบทก็เกิดปัญหาภัยแล้ง และน้ำท่วมอย่างรุนแรงในบางพื้นที่โดยมีสาเหตุมาจากการตัดไม้ทำลายป่า

ดูในนาทีที่ 33  เป็นต้นไปนะ

พระพุทธ ม สอง

หลักธรรมทางพระพุทธศาสนา
พระรัตนตรัย หมายถึง แก้ว ๓ ดวง ได้แก่พระพุทธ  พระธรรม พระสงฆ์ การระลึกถึงคุณของพระรัตนตรัย ซึ่งคุณของพระธรรม เรียกว่า ธรรมคุณ ๖ ได้แก่

๑.  พระธรรมอันพระผู้มีพระภาคเจ้าทรงแสดงไว้ดีแล้ว สฺวากฺขาโต ภควตา ธมฺโม
๒. พระธรรมเป็นสิ่งที่ผู้ปฏิบัติจะเห็นได้ด้วยตนเอง สนฺทิฏฺฐิโก
๓. พระธรรมไม่ขึ้นอยู่กับกาลเวลา                                    อกาลิโก
๔. พระธรรมควรเรียกมาให้ดู                                          เอหิปสฺสิโก
๕. พระธรรมควรน้อมนำมาประพฤติปฏิบัติ             โอปนยิโก
๖. พระธรรมอันวิญญูชนจะพึงรู้ได้เฉพาะตน            ปจฺจตฺตํ เวทิตพฺโพ วิญฺญูหิ


อริยสัจ ๔ หลักความจริงอันประเสริฐ ๔ ประการ ได้แก่
– ทุกข์  คือ ความไม่สบาย
– สมุทัย  คือ สาเหตุของทุกข์
– นิโรธ  คือ ความดับทุกข์
– มรรค คือ แนวทางที่เป็นเหตุให้ถึงความดับทุกข์

ทุกข์ ธรรมที่ควรรู้ อายตนะ หมายถึง เครื่องรับรู้และสิ่งที่ถูกรู้ แบ่งเป็น ๒ ประเภท คือ
– อายตนะภายใน ๖
– อายตนะภายนอก ๖
สมุทัย ธรรมที่ควรละ หลักกรรม (สมบัติ ๔–วิบัติ ๔) อกุศลกรรมบถ ๑๐ และอบายมุข ๔
– กรรม เป็นหลักคำสอนที่สำคัญข้อหนึ่งในพระพุทธศาสนา
– สมบัติ ๔ เป็นองค์ประกอบต่างๆ ที่ช่วยให้ปรากฏผลดีชัดยิ่งขึ้น
– วิบัติ ๔ เป็นความบกพร่องแห่งองค์ประกอบ ไม่อำนวยให้กรรมปรากฏผลดีแต่ปรากฏผลชั่ว
– อกุศลกรรมบถ ๑๐ เป็นทางทำความชั่วทางกาย วาจา ใจ
– อบายมุข ๔ เป็นหนทางแห่งความเสื่อมและความพินาศ

 ธรรมที่ควรละ

นิโรธ ธรรมที่ควรบรรลุ สุข ๒ คือ ความสุข หมายถึง ความสบายกายและใจ ได้แก่
– สามิสสุข เป็นความสุขที่เกิดจากการกามคุณ
– นิรามิสสุข เป็นความสุขที่ปลอดโปร่งเพราะใจสงบ ตามความเป็นจริง

ธรรมที่ควรบรรลุ

มรรค ธรรมที่ควรเจริญ สติปัฏฐาน ๔ กุลจิรัฏฐิติธรรม ๔ ดรุณธรรม ๖ บุพพนิมิตของมัชฌิมาปฏิปทา ๗ กุศลกรรมบถ ๑๐ และมงคล ๓๘ (การประพฤติธรรม การเว้นจากความชั่ว และการเว้นจากการดื่มน้ำเมา)
– สติปัฏฐาน ๔ เป็นข้อปฏิบัติที่เป็นที่ตั้งแห่งสติให้รู้เท่าทันและเข้าใจ
– กุลจิรัฏฐิติธรรม ๔ เป็นข้อปฏิบัติสำหรับการรักษาวงศ์ตระกูลให้ดำรงอยู่ได้นาน
– ดรุณธรรม ๖ เป็นหนทางสำเร็จและความเจริญก้าวหน้า
– บุพพนิมิตของมัชฌิมาปฏิปทา ๗ บุพพนิมิต หมายถึง สิ่งที่เป็นเครื่องหมายให้รู้
– กุศลกรรมบถ ๑๐ หมายถึง ทางทำความดี
– มงคล ๓๘ คือ ธรรมที่นำความเจริญมาให้ผู้ปฏิบัติ
– การประพฤติธรรม (ธมฺมจริยา) เป็นการปฏิบัติตนให้อยู่ในความถูกต้อง
– การงดเว้นจากความชั่ว (อารตี วิรตี ปาปา) การไม่ทำสิ่งที่ทำให้จิตใจเศร้าหมองไม่ควรประพฤติปฏิบัติ
– วิธีงดเว้นจากความชั่ว จิตใจจะคอยควบคุมกายให้หรือไม่ให้ทำในสิ่งต่าง ๆ
 ธรรมที่ควรเจริญ

๒. พระไตรปิฎก
ความหมายและความสำคัญของพระไตรปิฎก  เป็นคัมภีร์ที่รวมบันทึกคำสอนของพระพุทธศาสนาทั้งหมดไว้ เป็นแม่แบบในการพิจารณาตีความหรืออธิบายความธรรมะข้ออื่น ๆ
โครงสร้างและสาระสังเขปของพระไตรปิฎก พระไตรปิฎกบันทึกคำสอนไว้ ๘๔,๐๐๐ พระธรรมขันธ์ แบ่งเป็น ๓ หมวดหมู่ ดังนี้
พระวินัยปิฎก เนื้อหาแบ่งเป็น ๕ หมวด ดังนี้
– มหาวิภังค์ เป็นข้อห้ามหรือวินัยของภิกษุสงฆ์ คือ ศีล ๒๒๗ ข้อ
– ภิกขุนีวิภังค์ เป็นข้อห้ามหรือวินัยของภิกษุสงฆ์ คือ ศีล ๓๑๑ ข้อ
– มหาวรรค เป็นพุทธประวัติและพิธีกรรมทางพระวินัย
– จุลวรรค เป็นพิธีกรรมทางพระวินัยและความเป็นมาของภิกษุณีสงฆ์และประวัติการสังคายนา
– ปริวาร เป็นข้อเบ็ดเตล็ดทางพระวินัย    
พระสุตตันตปิฎก รวมพระธรรมเทศนา และ บทประพันธ์ สุภาษิตของพระเถระและพระเถรีไว้ แบ่งออกเป็น ๕ นิกาย ดังนี้
– ทีฆนิกาย มี ๓๔ สูตร
– มัชฌิมนิกาย มี ๑๕๒ สูตร
– สังยุตตนิกาย มี ๗,๗๖๒ สูตร
– อังคุตตรนิกาย มี ๙,๕๕๗ สูตร
– ขุททกนิกาย  มี ๑๕ สูตร

พระไตรปิฎก

พระอภิธรรมปิฎก รวมคำสอนส่วนที่เป็นหลักวิชาการ จึงต้องใช้ปัญญาอย่างมาก เพราะเป็นเรื่องที่มีความสลับซับซ้อน ยากต่อการเข้าใจ มีทั้งหมด ๑๒ เล่ม แบ่งออกเป็น ๗ คัมภีร์ดังนี้
– ธัมมสังคณี ว่าด้วยการรวมหัวข้อธรรมที่กระจัดกระจายอยู่เข้าเป็นหมวดหมู่
– วิภังค์ ว่าด้วยการแยกแยะหัวข้อธรรมที่สำคัญ
– ธาตุกถา ว่าด้วยการจัดหัวข้อธรรมที่มีความสัมพันธ์ด้วยกัน
– ปุคคลบัญญัติ ว่าด้วยบัญญัติ ๖ ชนิด โดยแสดงรายละเอียดเฉพาะบัญญัติเกี่ยวกับบุคคล
– ยมก ว่าด้วยการยกหัวข้อธรรมสำคัญมาอธิบาย
– ปัฏฐาน ว่าด้วยการอธิบายปัจจัยหรือเงื่อนไขทางธรรม ๒๔ ประการ

๓. พุทธศาสนสุภาษิต
พุทธศาสนสุภาษิต หมายถึง คำสุภาษิตทางพระพุทธศาสนา มีความหมายลึกซึ้งและให้ข้อคิดคติสอนใจ เช่น
– กมฺมุนา วตฺตตี โลโก: สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม
– กลฺยาณการี กลฺยาณํปาปการี จ ปาปกํ: ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว
– สุโข ปุญฺสฺส อุจฺจโย: การสั่งสมบุญนำสุขมาให้
– ปูชโก ลภเต ปูชํ วนฺทโก ปฏิวนฺทนํ: ผู้บูชาเขาย่อมได้รับการบูชาตอบ ผู้ไหว้เขาย่อมได้รับการไหว

การค้าเเละเศรษฐกิจระหว่างประเทศ ม 2

2. การค้าระหว่างประเทศ

          ความหมายของการค้าระหว่างประเทศ เป็นการซื้อขายแลกเปลี่ยนสินค้าและบริการระหว่างประเทศ ซึ่งแบ่งออกเป็น 2 ลักษณะ ได้แก่

                    – การส่งออก โดยรายได้การส่งออกจะอยู่ในบัญชีดุลการชำระเงินของประเทศ

                    – การนำเข้า เป็นการเพิ่มการลงทุนทำให้รัฐมีรายได้เพิ่มมากขึ้น

          สาเหตุของการค้าและการกระจายทรัพยากรในโลก ได้แก่

                    ความแตกต่างทางภูมิศาสตร์

                              – ความแตกต่างทางทรัพยากรธรรมชาติ

                              – ความแตกต่างเกี่ยวกับความได้เปรียบในการผลิต

3. การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจ

          เพื่อต้องการให้การแข่งขันทางการค้าระหว่างประเทศที่กำลังพัฒนา และประเทศที่พัฒนาเสมอภาคกัน

          หลักการและลักษณะของกลุ่มประเทศทางเศรษฐกิจ การรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจแบ่งได้ 5 ระดับ ดังนี้

                    – เขตการค้าเสรี เป็นการรวมกลุ่มเศรษฐกิจในระดับต่ำสุด โดยมีข้อตกลงว่าประเทศสมาชิกจะไม่เก็บภาษีศุลกากรกัน แต่มีอิสระในการใช้นโยบายการค้าของตนกับสินค้าประเทศอื่นนอกกลุ่ม

                    – สหภาพศุลกากร มีการยกเลิกภาษีศุลกากรระหว่างประเทศสมาชิก แต่วางนโยบายร่วมกับประเทศสมาชิกเกี่ยวกับภาษีศุลกากรสำหรับสินค้าที่นำเข้า และ ส่งออก ประเทศนอกกลุ่ม

                    – ตลาดร่วม มีข้อตกลงร่วมกันเรื่องภาษีและไม่ใช่ภาษีเพื่อกีดกันทางการค้ากับประเทศนอกกลุ่ม

                    – สหภาพเศรษฐกิจ ประเทศสมาชิกจะดำเนินกิจการในนโยบายทางเศรษฐกิจเดียวกัน

                    – สหภาพเหนือชาติ เป็นการรวมกลุ่มทางเศรษฐกิจเป็นชาติเดียว โดยสหภาพจะกำหนดนโยบายให้ประเทศสมาชิกดำเนินการ

          ผลกระทบจากการพึ่งพาอาศัยกันทางเศรษฐกิจในภูมิภาคเอเชีย

                    ประโยชน์ของการค้าระหว่างประเทศ

                              – มีการจัดสรรทรัพยากรอย่างมีประสิทธิภาพ

                              – ส่งเสริมการออมและการลงทุนภายในประเทศ

                              – ประชาชนมีมาตรฐานการครองชีพที่ดีขึ้น

                              – มีการแข่งขันกันประกอบการเพิ่มขึ้น

                              – บรรเทาปัญหาด้านการคลังของรัฐบาล

                    ปัญหาที่เกิดจากการค้าระหว่างประเทศ ได้แก่

                              – การขาดดุลการค้า เกิดจากการส่งออกสินค้าขั้นปฐม แต่นำเข้าสินค้าที่ราคาสูงกว่า

                              – การเคลื่อนย้ายปัจจัยการผลิต

                              – การเลียนแบบการบริโภค ประเทศที่กำลังพัฒนาจะเลียนแบบประเทศที่พัฒนาแล้ว

          ตัวอย่างกลุ่มทางเศรษฐกิจในภูมิภาคเอเชีย ได้แก่

                    สมาคมประชาชาติแห่งเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ หรืออาเซียน ก่อตั้งวันที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2510 ในปัจจุบันมีสมาชิก 10 ประเทศ ได้แก่ มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ ไทย บรูไนดารุสซาลาม เวียดนาม ลาว พม่า และกัมพูชา โดยมีวัตถุประสงค์ ดังนี้

                              – ส่งเสริมความร่วมมือทางการเมือง เศรษฐกิจ และสังคม

                              – ส่งเสริมสันติภาพและความมั่นคง

                              – ส่งเสริมความร่วมมือระหว่างอาเซียนกับต่างประเทศและองค์กรระหว่างประเทศ

                    เขตการค้าเสรีอาเซียน หรืออาฟตา เป็นการร่วมมือทางการค้าเมื่อ พ.ศ. 2535 มี 10 ประเทศ ได้แก่ บรูไนดารุสซาลาม อินโดนีเซีย มาเลเซีย ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ ไทย เวียดนาม ลาว พม่า และกัมพูชา ซึ่งมีวัตถุประสงค์ ดังนี้

                              – เพิ่มปริมาณการค้า

                              – สร้างแรงดึงดูดการลงทุน

                              – เป็นฐานการผลิตที่มีขีดความสามารถในการแข่งขันระดับโลก

                    ความร่วมมือทางเศรษฐกิจในภูมิภาคเอเชีย–แปซิฟิก หรือเอเปก ก่อตั้งเมื่อเดือนพฤศจิกายน พ.ศ. 2532 ณ กรุงแคนเบอร์รา ในออสเตรเลีย ซึ่งความยืดเยื้อของการเจรจาการค้าหลายฝ่ายรอบอุรุกวัย ทำให้ประเทศสหรัฐ อเมริกาและออสเตรเลียต้องพึ่งพาการค้ากัน และต้องการให้เจรจาการค้ารอบอุรุกวัยประสบผลโดยเร็ว เพื่อให้การค้ามีการเปิดเสรีจึงจัดตั้งเอเปกขึ้น ซึ่งมีสมาชิก 21 เขตเศรษฐกิจ ได้แก่ สหรัฐอเมริกา รัสเซีย จีน ญี่ปุ่น ออสเตรเลีย บรูไนดารุสซาลาม แคนาดา ชิลี เขตบริหารพิเศษฮ่องกง อินโดนีเซีย เกาหลีใต้ มาเลเซีย เม็กซิโก นิวซีแลนด์ ปาปัว นิวกินี เปรู ฟิลิปปินส์ สิงคโปร์ ไทย ไต้หวัน และเวียดนาม โดยมีวัตถุประสงค์ ดังนี้

                              – พัฒนาและส่งเสริมระบบการค้าระดับพหุภาคี

                              – สนับสนุนการขยายตัวของเศรษฐกิจ

                              – ลดอุปสรรคและอำนวยความสะดวกทางการค้า รวมถึงการลงทุนระหว่างประเทศสมาชิกเสรีและสอดคล้องกับกฎขององค์การการค้าโลก

4. การแข่งขันทางการค้า

          ความหมายและความสำคัญของการแข่งขันทางการค้า

                    – การแข่งขันทางการค้า หมายถึง การแข่งขันในการดำเนินธุรกิจของผู้ประกอบการ หรือผู้จำหน่ายสินค้า โดยนโยบายการแข่งขันทางการค้า มีวัตถุประสงค์เพื่อส่งเสริมการแข่งขันทางการค้าที่เป็นธรรมและลดพฤติกรรมที่เป็นการจำกัดการแข่งขัน ซึ่งเป็นความตกลงระหว่างประเทศรูปแบบแรกที่แตกต่างจากการเจรจาการค้า

          การแข่งขันทางการค้าในประเทศ ปัจจุบันการแข่งขันรุนแรงขึ้น และมีการผูกขาดการค้า และมีการกระทำผิดกฎหมาย ซึ่งพฤติกรรมมี 4 ลักษณะ ได้แก่

                    การใช้อำนาจเหนือตลาด เพื่อกลั่นแกล้งผู้ประกอบการรายอื่น ได้แก่

                              – กำหนดราคาสินค้าให้ต่ำกว่าต้นทุนเพื่อกำจัดคู่แข่ง

                              – ห้ามขายสินค้าของคู่แข่ง

                              – เลือกปฏิบัติอย่างไม่เท่าเทียม

                              – การกำหนดราคาขายปลีก

                              – การขายพ่วง จะสร้างผลกระทบกับตลาดสินค้าอีกชนิดหนึ่ง

                    การตกลงร่วมกัน เพื่อสร้างอำนาจผูกขาด

                    การรวมธุรกิจ เป็นการควบคุมโครงสร้างตลาด ทำได้หากไม่ทำให้เกิดการผูกขาดในตลาด หากเกิดการผูกขาด รัฐจะต้องเข้ามาเกี่ยวข้องกับการรวมธุรกิจ

                    การค้าที่ไม่เป็นธรรม เกิดจากความแตกต่างของอำนาจต่อรองนี้เป็นการสร้างเงื่อนไขในการซื้อและขายสินค้าที่ไม่เป็นธรรม

          การแข่งขันทางการค้าต่างประเทศ

                     นโยบายการแข่งขันทางการค้า ประเทศที่มีพฤติกรรมจำกัดหรือกีดกันการแข่งขันทางการค้า แบ่งเป็น 3 กลุ่ม ดังนี้

                                การใช้อำนาจเหนือตลาด

                                          – สหรัฐอเมริกา ใช้อำนาจผูกขาดทางการค้า

                                          – แคนาดา จำกัดกำไรของคู่แข่งในตลาดที่ไม่ได้เป็นเจ้าของปัจจัยการผลิต ควบคุมธุรกิจเพื่อกีดกันคู่แข่งรายใหม่ ออกสินค้าใหม่เพื่อทำลายคู่แข่ง ผลิตสินค้าที่ไม่สอดคล้องกับการใช้งานสินค้าอื่น และกำหนดราคาที่ต่ำกว่าทุน

                                          – เยอรมนี กำหนดเงื่อนไขด้านราคา ใช้โครงสร้างพื้นฐานของตน ซึ่งกระทบต่อภาวะแข่งขัน และจำกัดการแข่งขันในตลาดผู้ผลิตสินค้าหรือผู้จำหน่ายสินค้า

                                          – สหราชอาณาจักร กำหนดราคาไม่เป็นธรรม จำกัดปริมาณการผลิต จำกัดตลาดหรือเทคโนโลยีที่มีผลเสียต่อผู้บริโภค และเลือกปฏิบัติ

                                          – กลุ่มสหภาพยุโรป กำหนดราคาไม่เป็นธรรม จำกัดปริมาณการผลิต จำกัดตลาดหรือเทคโนโลยีที่มีผลเสียต่อผู้บริโภค และเลือกปฏิบัติ และกำหนดเงื่อนไขที่ไม่เกี่ยวกับธุรกรรมตามสัญญา

                                          – เกาหลีใต้ กำหนดราคาสินค้า ควบคุมการซื้อขาย แทรกแซงการประกอบธุรกิจ กีดกัน ผู้ประกอบการรายใหม่ และลดการแข่งขันในตลาดอย่างรุนแรงจนมีผลทางลบต่อผู้บริโภค

                                การตกลงร่วมกัน ประเทศต่าง ๆ มีการตกลงร่วมกันเพื่อลดการแข่งขันทางการค้า เช่น

                                          – สหรัฐอเมริกา มีสัญญาการรวมตัวกัน เพื่อจำกัดการค้าของผู้ประกอบการ

                                          – แคนาดา มีการตกลงกันระหว่างผู้ประกอบการรายอื่นเพื่อจำกัดปัจจัยในการขนส่ง ผลิต จำหน่าย และเก็บรักษาสินค้า ปริมาณการผลิตสินค้าเพื่อให้สินค้าราคาสูงขึ้น

                                          – เยอรมนี มีการตกลงกันระหว่างผู้ประกอบการเพื่อบิดเบือนหรือจำกัดการแข่งขันในตลาด

                                          – สหราชอาณาจักร มีการกำหนดราคาหรือเงื่อนไขอื่น

                                          – กลุ่มสหภาพยุโรป มีการกำหนดราคาหรือเงื่อนไขอื่น

                                          – เกาหลีใต้ มีการกำหนดราคาสินค้ากำหนดเงื่อนไขการซื้อขาย

                                การค้าที่ไม่เป็นธรรม พฤติกรรมการค้าที่ไม่เป็นธรรมของประเทศต่าง ๆ มีดังนี้

                                          – สหรัฐอเมริกา ตั้งราคาที่แตกต่างกันระหว่างลูกค้าบางราย

                                          – แคนาดา มีการเลือกปฏิบัติ

                                          – เยอรมนี มีการให้สัญญาในการเอื้อผลประโยชน์พิเศษให้กับผู้ประกอบการรายอื่น

                                          – สหราชอาณาจักร มีการกำหนดราคาหรือเงื่อนไขอื่น

                                          – กลุ่มสหภาพยุโรป มีการกำหนดราคาหรือเงื่อนไขอื่น

                                          – เกาหลีใต้ มีการเลือกปฏิบัติกับคู่ค้าบางราย

                    นโยบายการค้าระหว่างประเทศ แบ่งเป็น 2 นโยบาย คือ

                                นโยบายการค้าเสรี ประเทศที่ดำเนินนโยบายการค้าเสรีต้องปฏิบัติดังนี้

                                          – ผลิตเฉพาะสินค้าที่ใช้ปัจจัยการผลิตจากในประเทศ

                                          – เก็บภาษีต่ำมาก

                                          – เก็บอัตราภาษีจากสินค้าเข้าในอัตราเดียวกัน

                                          – ไม่กำหนดข้อจำกัดทางการค้า

                                มาตรการกีดกันทางการค้าในการดำเนินนโยบายการค้าเสรี เช่น

                                          – มาตรการด้านสุขอนามัย เป็นมาตรการที่ปกป้องชีวิตและสุขภาพ

                                          – มาตรการด้านมาตรฐานสินค้า เป็นการกำหนดมาตรฐานผลิตภัณฑ์ซึ่งเป็นเงื่อนไขทางเทคนิค

                                          – มาตรการด้านสิ่งแวดล้อม เป็นการกำหนดมาตรฐานการอนุรักษ์และรักษาสิ่งแวดล้อม

                                นโยบายการค้าคุ้มกัน เป็นนโยบายคุ้มกันตลาดสินค้าในประเทศ โดยปฏิบัติตามแนวทางดังนี้

                                          – ผลิตสินค้าหลายชนิด เพื่อลดการนำเข้า

                                          – ใช้นโยบายการค้าคุ้มกัน

                                          – กำหนดข้อจำกัดทางการค้า

                                มาตรการกีดกันทางการค้าที่ใช้ดำเนินนโยบายการค้าคุ้มกัน เช่น

                                          – ตั้งกำแพงภาษี 2 ลักษณะ คือ พิกัดอัตราเดียว เป็นการตั้งภาษีศุลกากรอัตราเดียว และพิกัดอัตราซ้อนที่เป็นการตั้งภาษีศุลกากรไม่เท่ากันตามข้อตกลง

                                          – กำหนดโควตา โดยกำหนดปริมาณ จำนวน หรือมูลค่าสินค้านำเข้า โดยทำสินค้าราคาต่อหน่วยสูงขึ้น

                                          – ให้การอุดหนุน เป็นการคุ้มครองอุตสาหกรรมในประเทศ โดยให้สิทธิพิเศษต่างๆ

                                          – การทุ่มตลาด เป็นการขายสินค้าที่ราคาต่ำกว่าในประเทศนั้น และประเทศที่ใช้นโยบายนี้อาจถูกตอบโต้จากประเทศคู่ค้าได้

                                          – ข้อตกลงการค้าเสรี เป็นสนธิสัญญาของกลุ่มประเทศที่ทำเพื่อจัดตั้งเป็นเขตการค้าเสรี

          ผลกระทบของการแข่งขันทางการค้า การแข่งขันทางการค้าในประเทศและต่างประเทศมีผลกระทบดังนี้

                    – ด้านคุณภาพสินค้า ผู้ผลิตต้องลดต้นทุนการผลิตให้ต่ำลงโดยที่รักษาระดับคุณภาพของสินค้าและบริการได้เท่าเดิมหรือสูงขึ้น

                    – ด้านปริมาณการผลิต มีการผลิตในปริมาณมากขึ้น ต้นทุนการผลิตลดลง และต้องมีตลาดที่รองรับผลผลิตส่วนเกิน

                    – ด้านราคาสินค้า ผู้ผลิตที่ส่งสินค้าออกมีรายได้เพิ่มขึ้นและสินค้าที่ผลิตได้ราคาที่เหมาะสม ทำให้มีการจ้างงาน และรายได้ประชาชาติเพิ่มขึ้น โดยสินค้านำเข้าอุตสาหกรรมจะกระตุ้นให้การผลิตสินค้าอุตสาหกรรมในประเทศมีประสิทธิภาพ